.        

Νέα κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης

 απαιτούν οι δανειστές να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το χρονοδιάγραμμα και το πλαίσιο

Στα μέσα Οκτώβρη, δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της Επιτροπής για το Ασφαλιστικό η οποία συγκεκριμενοποίησε τις προτάσεις για τις νέες «μεταρρυθμίσεις». Τέλη Νοέμβρη, θα δοθεί στη δημοσιότητα το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης, που θα υιοθετεί (σύμφωνα με τον Υπ. Εργασίας) μεγάλο μέρος των προτάσεων της Επιτροπής των λεγόμενων Σοφών. Θα πραγματοποιηθεί ένας δήθεν κοινωνικός διάλογος (διαβούλευση) 15 ημερών και θα ακολουθήσει η ψήφιση του νέου ασφαλιστικού από τη μνημονιακή πλειοψηφία της Βουλής.  

Η επιχειρηματολογία για τη νέα αντιμεταρρύθμιση, στηρίζεται σε ένα απλό, αναμασημένο, αλλά πάντα χυδαίο επιχείρημα: «Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν συντάξεις. Ευθύνες γι αυτό έχουν οι προηγούμενοι-όχι η σημερινή κυβέρνηση. Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα. Χρήματα δεν έχουμε, αντίθετα, έχουμε μνημονιακές υποχρεώσεις να διαχειριστούμε. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;»

Η αφήγηση του υπ. Εργασίας λέει περίπου τα εξής: «Τώρα λοιπόν, εμείς που είμαστε κυβέρνηση με κοινωνική ευαισθησία, θα κάνουμε μια δίκαιη νέα μεταρρύθμιση. Αυτό θα το προτείνουμε στην τρόικα σαν ισοδύναμο, αντί να κάνουμε νέες οριζόντιες μειώσεις όπως μας προτείνει».

Μπορούμε να ανιχνεύσουμε όμως τις προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;

Ας δούμε τα δεδομένα:

Το πόρισμα της Επιτροπής των λεγόμενων σοφών.

Το περιεχόμενο του Πορίσματος δεν πρέπει να εκπλήσσει. Είναι οι γνωστές νεοφιλελεύθερες προτάσεις που «πατώντας» στα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, ενσωματώνουν τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου. Η «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υιοθετώντας –σε μεγάλο βαθμό- το πόρισμα της Επιτροπής, σκοπεύει να νομοθετήσει τα παρακάτω:

Νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης.

Η ΝΕΑ σύνταξη θα αποτελείται από δύο μέρη: την εγγυημένη από το κράτος εθνική ή κοινωνική σύνταξη, η οποία θα είναι σύνταξη πείνας και δεν θα δίνεται σε όλους, και την αναλογική ή ανταποδοτική.

1.                   Την  εθνική σύνταξη, που θα είναι «εγγυημένη» και σύνταξη πείνας.

Αυτή η εθνική σύνταξη,  

·           Δεν θα είναι σταθερή:

Θα είναι συνδεδεμένη με το λεγόμενο «κατώφλι κινδύνου φτώχειας», που ορίζεται ως το 60% του μέσου εισοδήματος. Σήμερα, όπως είπε ο Γ. Κατρούγκαλος αυτό υπολογίζεται περίπου στα 390 ευρώ.

·           Δεν θα είναι για όλους:

Η πρόταση της Επιτροπής είναι να χορηγείται με εισοδηματικό κριτήριο: «Το ποσό της εθνικής σύνταξης, στο οποίο θα έχουν δικαίωμα όλοι οι συνταξιούχοι, θα κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος της αναλογικής σύνταξης και τα μέλη οικογένειας. Έτσι, η εθνική/ κοινωνική σύνταξη θα πρέπει να μειώνεται προοδευτικά, όχι μόνο όταν αυξάνει η αναλογική σύνταξη, αλλά κι όταν αυξάνει το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα του δικαιούχου…»  (Ο υπουργός,  δήλωσε ότι διαφωνεί μεν με τα εισοδηματικά κριτήρια, και αντιπροτείνει να παίρνουν την εθνική σύνταξη μόνο όσοι θα έχουν 15 έτη ασφάλισης.)

·           Θα μειώνεται όταν δεν εκπληρώνονται οι δημοσιονομικές δεσμεύσεις των μνημονίων, όπου θα μπαίνουν σε λειτουργία οι λεγόμενοι «αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές».

·           Θα χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον προϋπολογισμό – στην ουσία από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων που εισφέρουν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών εσόδων.

2.                  Την αναλογική-ανταποδοτική σύνταξη, που θα στηρίζεται στη σύνδεση εισφορών-παροχών.

·           Στη χρηματοδότησή της δεν συμμετέχει η πολιτεία.

·           Το ύψος της στηρίζεται στις εισφορές όλου του ασφαλιστικού βίου. Δηλαδή, η αναλογική σύνταξη θα διαμορφώνεται από τις εισφορές που θα καταβάλλει ο εργαζόμενος σε όλο τον εργασιακό του βίο. Οι εισφορές αυτές θα συσσωρεύονται σε έναν ατομικό λογαριασμό, ο οποίος φυσικά θα είναι εικονικός, μιας και από τα χρήματα αυτά θα παρέχονται οι συντάξεις στους τωρινούς συνταξιούχους. Όπως αναφέρει το Πόρισμα της Επιτροπής «ο εργαζόμενος συσσωρεύει σ’ έναν ατομικό λογαριασμό όλες τις εισφορές της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Οι ασφαλιστικές εισφορές που συγκεντρώνονται στην ατομική μερίδα του ασφαλισμένου, τοκίζονται με το παραπάνω εκάστοτε εικονικό επιτόκιο και σχηματίζουν το συνταξιοδοτικό κεφάλαιο. Είναι το κράτος εκείνο που εγγυάται τη λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος. Τον επενδυτικό κίνδυνο από την αξιοποίηση των εισφορών δεν φέρει ο ίδιος ο ασφαλισμένος, κάτι που θα συνέβαινε αν το σύστημα ήταν αμιγώς κεφαλαιοποιητικό. Ως εικονικό επιτόκιο συνήθως επιλέγεται ένα μέγεθος που συνδέεται με μακροοικονομικές παραμέτρους (ποσοστιαία μεταβολή των αποδοχών των ασφαλισμένων ή ποσοστιαία μεταβολή του ΑΕΠ).»

·           Το ύψος της δεν είναι σταθερό. Εξαρτάται από το κεφάλαιο που έχει συσσωρευτεί στο λογαριασμό του εργαζόμενου τη στιγμή της αποχώρησής του από την εργασία. Το ύψος του κεφαλαίου αυτού εξαρτάται από το εικονικό επιτόκιο με το οποίο τοκίζονται οι εισφορές του. Αυτό, θα είναι συνδεμένο με τη μεταβολή του ΑΕΠ, δηλαδή, σε περιόδους ύφεσης και αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης το κεφάλαιο του ασφαλισμένου θα μειώνεται.

·           Το κεφάλαιο δεν είναι ασφαλές: Το «αποθεματικό» αυτό, και πάλι θα «αξιοποιηθεί» σε διάφορα χρηματοπιστωτικά προϊόντα -όπως σαφέστατα προτείνει το Πόρισμα. Και φυσικά υπάρχει  κίνδυνος περαιτέρω μείωσης της σύνταξης αν αυτή η «επένδυση» αποβεί ζημιογόνα. Γι’ αυτό και οι «σοφοί» δεν υπόσχονται ένα εγγυημένο από το κράτος ύψος αναλογικής σύνταξης, αλλά μιλούν γενικά για «εγγύηση της λειτουργίας ενός τέτοιου συστήματος από το κράτος».

·           Το ύψος της σύνταξης θα είναι διαφορετικό για τον καθένα, με ένα σύστημα που μοιάζε με αυτό των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών: Το Πόρισμα της επιτροπής είναι αποκαλυπτικό: «Η σύνταξη είναι αναλογιστικά δίκαιη (actuarially fair), αφού το κεφάλαιο που σχηματίζεται (ατομικά) από τις συσσωρευμένες εισφορές του ασφαλισμένου, μετατρέπεται σε ισόβια σύνταξη, με βάση ένα συντελεστή μετατροπής (ράντα) ο οποίος εξαρτάται και από το προσδόκιμο ζωής της γενεάς του ασφαλισμένου. Λαμβάνεται δηλαδή υπόψη, κατά τον υπολογισμό του ποσού της σύνταξης, το προσδόκιμο όριο ζωής (unisex life expectancy).» Δηλαδή, το κεφάλαιο διαιρείται με τα (υπόλοιπα) χρόνια μέχρι το προσδόκιμο ζωής και από αυτό προκύπτει η σύνταξη. Αν ανέβει το προσδόκιμο ζωής, ή χειροτερέψει η οικονομική κατάσταση, τότε αυτόματα, θα περικόπτονται οι συντάξεις, αφού, το σύστημα θα έχει ενσωματωμένους «αυτόματους σταθεροποιητές για την περίπτωση αρνητικών εξελίξεων σε δημογραφικές ή οικονομικές παραμέτρους»!

·           Δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα ούτε το ποσοστό συμμετοχής των εργοδοτών.

Είναι αποκαλυπτική η περιγραφή της ίδιας της Επιτροπής για την πρότασή της!

Παραθέτουμε την περιγραφή της επιτροπής για τα μειονεκτήματα της πρότασης που η ίδια κάνει:

«ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

-Χωρίς την εισαγωγή της εθνικής σύνταξης, το σύστημα θα ήταν αυστηρά αναλογικό. Ο τονισμός της σύνδεσης παροχών και εισφορών επιτείνει τις ανισότητες μεταξύ πλήρους και επισφαλούς απασχόλησης. Το μελλοντικό συνταξιοδοτικό σύστημα θα αποβεί σε βάρος κυρίως όσων απασχολούνται με «μη τυπικές» μορφές απασχόλησης και γενικά χαρακτηρίζονται από χαμηλή απασχολησιμότητα. Η ασυνέχεια στην απασχόληση λόγω μεσοδιαστημάτων ανεργίας θα οδηγεί στις ελάχιστες (κοινωνικού χαρακτήρα) παροχές. Για το λόγο αυτό, το σύστημα συμπληρώνεται με την εθνική σύνταξη, που λειτουργεί αναδιανεμητικά και προστατεύει όσους δεν έχουν σταθερό εργασιακό βιογραφικό.

-Οι αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές που ενσωματώνονται από ένα τέτοιο σύστημα, μεταφέρουν το βάρος της βιωσιμότητας (δημογραφική γήρανση, μείωση ρυθμών ανάπτυξης) από το κράτος στα άτομα. Οι μειώσεις θα επέρχονται αυτόματα και δεν θα εξαρτώνται από δύσκολες πολιτικές αποφάσεις (it takes the politics out of pensions). Για το λόγο αυτό, προτείνεται η δημιουργία του ταμείου για την κάλυψη των ελλειμμάτων.

-Το NDC δεν είναι μακροχρόνια δοκιμασμένο. Όμως, μια σειρά χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει τις κατευθύνσεις του. Γενικά, στο χώρο των συνταξιοδοτικών πολιτικών θεωρείται μια καλή πρακτική.

-Απαιτείται μακρά μεταβατική περίοδος, για την πλήρη απόδοση του συστήματος.

-Το νέο σύστημα δεν προχωρά σε διαφοροποίηση των κοινωνικο-οικονομικών ομάδων που υπάγονται σε αυτό. Λόγω του ότι το προσδόκιμο της επιβίωσης είναι υψηλότερο για τους πλουσιότερους, η χρήση ενός ενιαίου προσδόκιμου επιβίωσης για όλους τους συνταξιούχους, ουσιαστικά οδηγεί σε μια αντίστροφη αναδιανομή.

-Οδηγούμαστε σ’ ένα εξατομικευμένο σύστημα, όπου το τελικό ποσό της σύνταξης είναι αβέβαιο.

-Ο ισχυρισμός ότι οι εικονικοί λογαριασμοί ανοσοποιούν πολιτικά το σύστημα δεν ευσταθεί, γιατί η επιλογή των παραμέτρων (σ.σ. πχ επιτόκιο) (του συστήματος) καθορίζονται νομοθετικά και άρα εισέρχονται στην πολιτική αρένα.

-Δεν επιλύεται το ζήτημα της απασχόλησης. Το προτεινόμενο σύστημα δημιουργεί κίνητρα για την παραμονή στην αγορά εργασίας.

-Θα πρέπει το σύστημα να συμπεριλάβει ειδικές προβλέψεις για όσους ανήκουν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και για τις συντάξεις αναπηρίας και επιζώντων.»

Και η ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, στην επιτροπή:

 «Διατυπώθηκε η άποψη της εισαγωγής του νέου συστήματος χωρίς θεσμοθέτηση της λεγόμενης «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος. Οι μηχανισμοί αυτόματης σταθεροποίησης (automatic balancing mechanism) αφορούν φυσιολογικές οικονομικές περιόδους. Κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν αντίστροφα, δηλαδή ως «αποσταθεροποιητές της οικονομίας» (automatic destabilizers). Γι’ αυτό έχει ανοίξει διεθνώς η συζήτηση για την καταλληλότητά τους. Από τον ΟΟΣΑ προτείνεται η περιορισμένη εφαρμογή τους. Γενικά, δεν θα πρέπει να οδηγούν στη μείωση του επιπέδου των παροχών κάτω από ένα αποδεκτό όριο. Η αλήθεια είναι ότι οι αυτόματοι σταθεροποιητές εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος, όχι όμως την επάρκεια των παροχών.»

Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Τα είπαν μόνοι τους!

Αυτό δεν είναι το άμεσο μέλλον, είναι το άθλιο παρόν!

Ήδη, με την ψήφιση του Μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης και «απαγορεύονται» με δραματική αύξηση των «πέναλτι» οι λεγόμενες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, εγκλωβίζοντας δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους που πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον δεν θα υλοποιούσε μια νέα αντιμεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό.

Όμως, αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει άμεσα να περικοπεί το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος. Σύμφωνα με τον υπ. Εργασίας, αυτό αντιστοιχεί σε  περικοπές 740 εκατομμυρίων ευρώ εντός του 2016.  Όμως, το μνημόνιο περιλαμβάνει δέσμευση για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης για φέτος κατά 1% του ΑΕΠ.

Έτσι, ο υπ. Εργασίας, διευκρίνισε –προς αποφυγή παρεξηγήσεων- ότι άμεσα, και αξιοποιώντας το πόρισμα της Επιτροπής, θα καταργηθούν οι επικουρικές συντάξεις μέσω της ενοποίησής τους με την κύρια. Το ίδιο θα γίνει και με το ΕΚΑΣ. Θα μείνει λοιπόν, μία σύνταξη, κύρια, χωρίς κανένα επιπλέον βοήθημα. Αυτό, προφανώς και  δεν θα σημαίνει άθροιση των ποσών αυτών αλλά θα οδηγήσει άμεσα  σε μείωση των συντάξεων, αφού θα μειωθεί το ποσοστό αναπλήρωσης. Θα καταργηθούν επίσης και οι διαφορετικοί τρόποι υπολογισμού των συντάξεων που ίσχυαν έως τώρα στο δημόσιο και στα ειδικά ταμεία. Η εξομοίωση θα είναι σαφώς προς τα κάτω.

Θα γίνει επανυπολογισμός των συντάξεων όλων των ήδη συνταξιούχων!

Η Επιτροπή «σοφών» προτείνει…

«…β) Καθιέρωση ενιαίου τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, κύριας και επικουρικής, για παλιούς και νέους ασφαλισμένους, αφού προηγουμένως καθοριστεί με Αναλογιστική Μελέτη το ποσοστό, κατά το οποίο τόσο η κάθε σύνταξη χωριστά, όσο και όλες από κοινού, θα αναπληρώνουν τις αποδοχές του ασφαλισμένου.

        γ) Ανακαθορισμός, κατ’ επιταγή των αρχών της συμμετοχικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης των γενεών, των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων με αναφορά στο νέο, ενιαίο τρόπο υπολογισμού της κύριας και επικουρικής σύνταξης για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους.»

…Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα εφαρμόσει:

Θα γίνει «ανακαθορισμός», δηλαδή επανυπολογισμός των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων με στόχο να μειωθούν και οι συντάξεις των ΗΔΗ συνταξιούχων.

Αυτό, σύμφωνα με του υπουργό, είναι το προτεινόμενο ισοδύναμο της κυβέρνησης για να μην υπάρξει νέα οριζόντια μείωση συντάξεων!

Ποιο θα είναι το ΝΕΟ ποσοστό αναπλήρωσης;

Ή αλλιώς: πόσο θα μειωθούν οι συντάξεις;

Σήμερα η αναπλήρωση είναι κατά ΜΟ στο 70% για 35 χρόνια ασφάλισης.

Σύμφωνα με το Πόρισμα της Επιτροπής το ποσοστό αναπλήρωσης για κύρια και επικουρική σύνταξη μαζί, πρέπει να περιοριστεί. Δεν προτείνεται ποσοστό, προτείνονται όμως «καλές πρακτικές» άλλων χωρών όπως η Λετονία, όπου το ποσοστό αναπλήρωσης είναι 50% των αποδοχών προ φόρου.   

Επιπλέον, επειδή όλες οι μέχρι σήμερα οριζόντιες μειώσεις έχουν γίνει υπολογιζόμενες στο αρχικό ποσόν των συντάξεων και πριν τις μνημονιακές κρατήσεις, οι πρώτες αναλύσεις δείχνουν ότι ο λεγόμενος επανακαθορισμός με βάση μειωμένους συντελεστές αναπλήρωσης, αν θα γίνει στο αρχικό ποσό πριν από τις μνημονιακές περικοπές,  θα οδηγήσει σε μειώσεις συντάξεων και των σημερινών συνταξιούχων έως 30%.

Το Πόρισμα της Επιτροπής, τεκμηριώνει επίσης, γιατί είναι συνταγματική αυτή η ανατροπή!

 

   Πόρισμα της Επιτροπής: « Το Σύνταγμα δεν εγγυάται το ύψος της συντάξεως που προσδοκά να λάβει ο ασφαλισμένος. Δεν κατοχυρώνει δε την πλήρη αναλογία εισφορών και παροχών»… «Το Σύνταγμα δεν αποκλείει την μείωση ήδη απονεμηθεισών παροχών»… «Η δημιουργία ενός φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως με ένταξη σ’ αυτόν των όλων φορέων ασφαλίσεως (κύριας, επικουρικής και εφ’ άπαξ παροχών) με ενιαίους κανόνες για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους δεν αντίκειται στο Σύνταγμα  υπό την προϋπόθεση ότι στηρίζεται σε μελέτη βιωσιμότητας. Ο ανακαθορισμός των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων με αναφορά στον νέο, ενιαίο, τρόπο υπολογισμού της κύριας και επικουρικής συντάξεως για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους, εφ’ όσον συνεπάγεται μείωση των συντάξεων, δεν αντίκειται στο Σύνταγμα υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις αρχές της ισότητας της συμμετοχής στα δημόσια βάρη και της κοινωνικής αλληλεγγύης».

Εξάλλου, όπως ομολόγησε απροκάλυπτα ο Υπουργός με αυτό το «τέχνασμα», του επανυπολογισμού των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων, η κυβέρνηση  θα «εκπληρώσει» την υποχρέωση  να επιστρέψει τις περικοπές συντάξεων που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ, (κόστους 4 δις) αφού, όπως εξήγησε ανερυθρίαστα το ΣτΕ έχει ήδη ατύπως συναινέσει ότι ικανοποιείται με τον επανυπολογισμό, αφού οι μειώσεις  κρίθηκαν αντισυνταγματικές με την αιτιολογία ότι ήταν οριζόντιες!

Η κυβέρνηση  αποδέχεται την λογική της «παθογένειας» και της «μη βιωσιμότητας».

Οι «σοφοί» αποδίδουν παθογένειες στο υπάρχον ασφαλιστικό μοντέλο. Είναι φανερό, ότι οδηγός είναι η αντίληψη: «ότι φαγώθηκε-φαγώθηκε, τώρα να δούμε τι θα κάνουμε» η οποία είναι ντυμένη με μεγάλα λόγια περί «νέου κοινωνικού συμβολαίου», για ένα «μεγάλο εθνικό σχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση» κλπ, για να προτείνει την ενοποίηση προς τα κάτω.

Η κυβέρνηση αποδέχεται αυτή τη λογική. Θέλει να ξεχάσουμε και να διαγράψουμε όλα όσα έχουν κλαπεί διαχρονικά από τα Ταμεία.

·        Δεν λέει κουβέντα για τα 70 δις που λεηλάτησαν τα προμνημονιακά χρόνια από τα ταμεία κράτος, τράπεζες και εργοδότες, για τα 15 δις που εξανεμίστηκαν με το κούρεμα του PSI  για ότι χάθηκε με τα σκάνδαλα του ΤΕΑΔΥ.

·        Για το ότι, στη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, προστίθενται και οι συνέπειες των Μνημονίων, οι οποίες έχουν στερήσει από το 2010 έως το 2015 το Ασφαλιστικό Σύστημα  πόρους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.

·        Δεν αγγίζει (είναι μνημονιακές υποχρεώσεις εξάλλου) τις επιπτώσεις που είχαν στην κοινωνική ασφάλιση η εκτίναξη της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, η ραγδαία μείωση των μισθών, οι «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης και τα πεντάμηνα των ΕΣΠΑ, η περικοπή της κρατικής επιχορήγησης προς τα Ταμεία, οι διαρκείς μειώσεις των  εργοδοτικών εισφορών, η μνημονιακή ασφυξία των Ταμείων Επικουρικής Ασφάλισης με την κατάργηση των κοινωνικών πόρων, η έκρηξη της ανασφάλιστης και «μαύρης» εργασίας.

Τα Μνημόνια έδωσαν τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό σύστημα.

Σήμερα, η νέα μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αντί για το «σχεδιασμό ουσιαστικών και αποτελεσματικών πολιτικών για τη βιωσιμότητα του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης» (ένα ακόμα προεκλογικό ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ), δεν έχει υιοθετήσει απλά το ρόλο του διαχειριστή της αναδιανομής της φτώχειας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη στήριξη της Τρόικας, του Ελληνικού και Ξένου Κεφαλαίου και «ελέω»  μνημονιακών υποχρεώσεων, ετοιμάζεται για την τελική επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση.

Το εργατικό κίνημα, θα πρέπει να σηκώσει το γάντι.

Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, είναι ζήτημα αξιοπρεπούς ζωής για όλους τους εργαζόμενους. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να την κατεδαφίσουν στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους και της εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε περιθώριο για αυταπάτες!

O αγώνας συνεχίζεται!

Συσπειρωθείτε  στο σωματείο.

 Όλοι μαζί με ανυποχώρητους, καλά οργανωμένους αγώνες, μπορούμε να τ’ αλλάξουμε όλα.

       .