Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

για το συλλαλητήριο των συνδικαλιστικών οργανώσεων στις 12 Φλεβάρη.

Η πρωτοβουλία συντονισμού σωματείων που έγινε στις 30/1/19, με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, καταλήγει στο αίτημα προς τα κόμματα της Βουλής, να υποστηρίξουν στην αλλαγή του Συντάγματος, την κατάργηση στο άρθρο 103 της ρύθμισης για απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Παρουσιάζεται δε από τις δυνάμεις αυτές, ως η φυσική συνέχεια και κλιμάκωση του κινήματος των εκπαιδευτικών – αναπληρωτών αλλά και όλων των συμβασιούχων στο δημόσιο.

Η Αριστερή Συμπαράταξη Καθηγητών που συμφωνεί απόλυτα με την άρση αυτής της απαγόρευσης, που θεωρεί δίκαιή, κοινωνικά ωφέλιμη και αναγκαία την μονιμοποίηση των συμβασιούχων του Δημοσίου όπως και το δικαίωμα όλων για σταθερή και μόνιμη εργασία, δεν εξαντλεί  τους αγώνες και τις προσπάθειές της στα πλαίσια μιας πρωτοβουλίας «εντός» της Βουλής και ενός συλλαλητηρίου «εκτός» της.

Πάνω στην πρωτοβουλία αυτή λοιπόν, διατυπώνουμε τις εξής παρατηρήσεις-επιφυλάξεις:

1. Το αίτημα υποστήριξης προς τα κόμματα για την αλλαγή του συντάγματος, δεν αποτελεί την κλιμάκωση του κινήματος των εκπαιδευτικών – αναπληρωτών αλλά και όλων των συμβασιούχων στο δημόσιο. αλλά αντίθετα αποκλιμακώνει αυτόν τον αγώνα, τον αντικαθιστά από κοινοβουλευτικές διεργασίες σε δυσμενή συγκυρία για τους εργαζόμενους και υποτάσσει τη δράση των σωματείων και του εργατικού κινήματος στην υπηρέτηση μιας κοινοβουλευτικής πρωτοβουλίας αντί να επιδιώκει τη μεγιστοποίηση των αγώνων για να αυξήσει την πολιτική πίεση προς κάθε κατεύθυνση (κυβέρνηση, κόμματα) προκειμένου να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του κινήματος.

·         Το κίνημα έχει εμπειρία για το πως καθόρισε ακόμα και τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης όταν με τη μεγάλη απεργία του 2006 και το φοιτητικό κίνημα του 2006-07 πέτυχαν να σπάσουν την πολιτική συμφωνία των συστημικών κομμάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και να ακυρώσουν τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 (ιδιωτικά ΑΕΙ), της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και της περιβαλλοντικής εκμετάλλευσης – καταστροφής των δασών. Τότε το κίνημα δεν υπέβαλε προτάσεις στα κόμματα αλλά γιγάντωσε ένα μεγαλειώδη αγώνα με διάρκεια, απεργιακή κλιμάκωση, καταλήψεις και κάθε άλλη μορφή και νίκησε.

·         Σοβαρή πρόταση κλιμάκωσης του αγώνα, από την  μεριά των σωματείων, είναι η διεύρυνση των αιτημάτων ώστε να ενοποιούν τους εργαζόμενους, το πολιτικό τους βάθεμα ενάντια σε όλη τη αντεργατική επίθεση και τους υπεύθυνους της, Κυβέρνηση ΕΕ κεφάλαιο, είναι η διεύρυνση του μετώπου ενάντια στην ελαστική εργασία, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με όλους τους συμβασιούχους στο δημόσιο, είναι ο συντονισμός μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ΚΥΡΙΩΣ όμως είναι η παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου αγωνιστικού σχεδίου με εξορμήσεις, αναβαθμισμένες μορφές αγώνα, που  θα οδηγούν στην καλή οργάνωση απεργιών με ανυποχώρητη διάθεση και όχι η εξάντληση αυτού του αγώνα σε ένα συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή, για να κατατεθεί στα κόμματα η πρόταση συνταγματικής αναθεώρησης. Ώστε  “να διαπιστώσουμε το ποιο κόμμα υποστηρίζει αυτή την πρόταση και ποια όχι”,

·         Άλλωστε αυτή την τακτική δεν την βλέπουμε πρώτη φορά, την ζήσαμε και πριν από δύο χρόνια, με την πρωτοβουλία των 500 σωματείων, στην οποία συμμετείχαν και αρκετά σωματεία με πρωτοβουλία των δυνάμεων των Παρεμβάσεων, στο όνομα της προοπτικής ταξικού συντονισμού, για την ανάπτυξη των αγώνων. Και που κατέληξε αυτή η πρωτοβουλία; Απλά στην κατάθεση πρότασης νόμου προς τα κόμματα της Βουλής για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και τον κατώτερο μισθό, με ένα συλλαλητήριο στη Βουλή, όχι ως αφετηρία κλιμάκωσης, αλλά ως επίλογο οποιασδήποτε αγωνιστικής πρωτοβουλίας στη συνέχεια.

·         Θεωρούμε εξάλλου ότι αυτές οι τακτικές υποτάσσουν το εργατικό κίνημα στην υποστήριξη κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών, (που μπορεί να εκλαμβάνονται ως έμμεση ενίσχυση κοινοβουλευτικών  κομμάτων, σε προεκλογική περίοδο μάλιστα), νομιμοποιούν την επιχειρουμένη συνταγματική αναθεώρηση, παραγνωρίζοντας τον αρνητικό κοινωνικό συσχετισμό που επικρατεί σήμερα για το εργατικό κίνημα. Όποιος αλήθεια πιστεύει ότι μπορεί το κίνημα σήμερα, με τέτοιο συσχετισμό, με «μεμονωμένες συμβολικές» πρωτοβουλίες, με «ένα» απογευματινό συλλαλητήριο, να αποσπάσει θετικές για τους εργαζόμενους  συνταγματικές ρυθμίσεις, τι άλλο καλλιεργεί στους εργαζόμενους, εκτός από αυταπάτες για το ρόλο του εργατικού κινήματος και τον πραγματικό ρόλο της Βουλής; Να θυμίσουμε επίσης, ότι στο προς αναθεώρηση επίμαχο άρθρο 103 του συντάγματος, προβλέπεται η μονιμότητα των Δ.Υ. Το να ζητάει το συνδικαλιστικό κίνημα την αναθεώρησή του με βάση το δοσμένο συσχετισμό στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα, το πιθανότερο είναι να μας γυρίσει μπούμερανγκ.

2. Η πρόταση για την άρση της συνταγματικής απαγόρευσης, για μετατροπή των συμβασιούχων σε εργαζόμενους αορίστου χρόνου δεν είναι η συνέχεια και κλιμάκωση του κινήματος για τη μονιμοποίηση των αναπληρωτών, αλλά οπισθοχώρηση. Το κίνημα των αναπληρωτών, όπως έδειξαν οι πρόσφατες κινητοποιήσεις, έχει υιοθετήσει πιο αναβαθμισμένα αιτήματα, δε ζητάει απλά τη μετατροπή των συμβάσεων των αναπληρωτών σε αορίστου χρόνου αλλά απαιτεί τον άμεσο μόνιμο διορισμό όλων ΤΩΡΑ με έστω και μία σύμβαση αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία τους. Η σύνδεση της μονιμοποίησης των αναπληρωτών με τη συνταγματική αναθεώρηση, μπορεί να διευκολύνει την κυβέρνηση και το Υπ Παιδείας να επικαλεστεί για την άρνηση του μόνιμου διορισμού των αναπληρωτών, την “απαγόρευση από το Σύνταγμα” ενώ κάτι τέτοιο, είναι απολύτως αδικαιολόγητο και ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ στους εκπαιδευτικούς.

3. Η σύσκεψη που οργανώθηκε στις 30 Γενάρη με πρωτοβουλία 110 σωματείων και Ομοσπονδιών, δε έγινε σε ισότιμη βάση με τη δυνατότητα να συνεισφέρουν, όλα τα σωματεία με τις θέσεις και προτάσεις τους και να καταγραφούν οι θέσεις τους ισότιμα στα ανακοινωθέντα. Έχοντας εμπειρία από τη συμμετοχή μας και σε άλλους συντονισμούς σωματείων, έχουμε να παρατηρήσουμε την διαφορά, ότι το δελτίο τύπου αυτής της πρωτοβουλίας συντονισμού, δεν υπήρξε αντικείμενο συνδιαμόρφωσης, από όλους τους συμμετέχοντες, με ένα ζωντανό ισότιμο δημιουργικό και ταξικά αλληλέγγυο τρόπο, αλλά φαίνεται σαν να ήταν έτοιμο από πριν, προκαθορισμένο. Στο βαθμό  όμως που τα σωματεία αυτά είναι ειλικρινώς ανοιχτά, σε μια πραγματική προσπάθεια ταξικού αγωνιστικού συντονισμού, αντιπροτείνουμε μια ανοιχτή πρωτοβουλία συντονισμού σωματείων από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα σε ισότιμη βάση, για την οργάνωση της πραγματικής κλιμάκωσης του αγώνα.

Με βάση τα ανωτέρω λοιπόν, ενώ στηρίζουμε το αίτημα για την άρση της συνταγματικής απαγόρευσης, εκφράζουμε πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για  το σκεπτικό, τον σχεδιασμό και την  αποτελεσματικότητα της πρωτοβουλίας αυτής, που θεωρεί κλιμάκωση την κινητοποίηση στις 12/2. Παρά τις ανωτέρω επιφυλάξεις, στηρίζουμε αυτό το εργατικό συλλαλητήριο και ζητούμε από το ΔΣ να πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει όλα τα σωματεία, ξεκινώντας από τα 110 και πλέον της προηγούμενης σύσκεψης, σε νέα συνάντηση, που σε πραγματικά ισότιμη βάση θα συνδιαμορφώσει ένα πρόγραμμα δράσεων πραγματικής κλιμάκωσης αγώνα.