Δεν έχουμε
ανάγκη ακόμα μια κυβερνητική ΟΛΜΕ. Άλλη ΟΛΜΕ χρειαζόμαστε.
Μαχητική, αγωνιστική,
διεκδικητική, κόντρα στα σχέδια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΕ ΔΝΤ
ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ – ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ)
περιγράφουν την «κανονικότητα» της ζωής μας από δω και πέρα με τα ίδια χρώματα
των Θεσμών, της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και των κοφτών τους. Μοιράζονται «κοινές
αξίες» με τις ΗΠΑ του Τραμπ και ως «αξιόπιστα» μέλη του ΝΑΤΟ, παραχωρούν γη και νερό
για νέες βάσεις–ορμητήρια στους πολεμικούς τους
σχεδιασμούς. Δεν νοιάζονται για τις κραυγές από τα κολαστήρια τύπου Μόρια, που έστησαν μαζί
με την Ε.Ε..
Η κυβέρνησή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύει καθημερινά στο σύστημα
την αξία χρήσης
της ως νεκροθάφτη της ελπίδας, για ένα
καλύτερο αύριο, δικαιώνοντας, την αντιδραστική επάνοδο
της ΝΔ αύριο του καθαρόαιμου διαχειριστή της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση
προς όφελος του κεφαλαίου.
Βαθιά
ταξικές και αντιεκπαιδευτικές οι μεταρρυθμίσειςστην εκπαίδευση Ολοκληρώνονται οι αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις σε
2ο-βάθμια και 3ο-βάθμια εκπαίδευση πάνω στο ήδη κατακρεουργημένο σώμα του δημό- σιου σχολείου. Το Υπ.Παιδείας προωθεί τη μείωση
της γενικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά,
την κατάργηση της Γ Λυκείου
και τη μετατροπή της σε προπαρασκευαστικό έτος για λίγους.
Λιτότητα, μηδενικοί
διορισμοί, «ολιγομελή» τμήματα,
αξιολόγηση, ηλεκτρο- νικές εγγραφές, ελαστική εργασία, περιπλάνηση σε σχολεία και αντικείμενα,
σε ΙΕΚ και εποπτείες μαθητευόμενων συνιστούν ένα εφιαλτικό τοπίο για τον εργασιακό, διδακτικό βίο των εκπαιδευτικών.
Αξιολόγηση – αποτίμηση – κατηγοριοποίηση σχολείων
και εκ παιδευτικών
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι να διαμορφωθεί εντός του κλάδου
μία κατά ΟΟΣΑ) «κουλτούρα αξιολόγησης», σχολείων διευθυντών και υποδιευ-
θυντών, σε ετήσια βάση από τους εκπαιδευτικούς, με την αναβάθμιση της
Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε, και την δημιουργία των ΠΕΚΕΣ, για την προσαρμογή, σχο- λείων και εκπαιδευτικών στις
επιταγές του ΣΕΒ,
της ΕΕ και
του ΟΟΣΑ.
Η διαδικασία αποτίμησης του
εκπαιδευτικού έργου που προβλέπεται από το νόμο 4547/18,
καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές
συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Αντίθετα, οδηγεί στη κατηγοριοποί-
ηση και τον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων
και των εκπαιδευτικών. Όπου εφαρμόστηκαν κατέστρεψαν το δημόσιο σχολείο και τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα.
ΣΤΟΝ
ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Τι σχολείο
θέλουμε; . Παιδεία είναι ο λόγος, η φιλοσοφία, η ιστορία, οι τέχνες και οι επιστήμες. Είναι η αρμονική
ανά- πτυξη των χεριών, των κλίσεων και των αισθήσεων, η σφαιρική γνώση
και η επαφή με την κοινωνία και τις εργατικές ανά- γκες, όχι οι εργαλειακού τύπου
«δεξιότητες» που απαιτούν οι εργοδότες. Είναι
η ανάπτυξη της
κριτικής σκέψης και της
ικανότητας να εξηγούμε, να επιδρούμε, να επηρεάζουμε και να αλλάζουμε τον κόσμο γύρω
μας και μέσα
μας. Δεν είναι παιδεία η ανάπτυξη της
ικανότητας προσαρμογής, σε έναν κόσμο
ολοένα πιο άγριο
και εκμεταλλευτικό.
Το δικό μας «νέο» σχολείο,
θέλουμε να υπηρετεί τις πραγματικές σημερινές
μας ανάγκες,
·
Να εξοπλίζει τους νέους με στέρεες επιστημονικές γνώσεις-εργαλεία για την
κατανόηση του κόσμου
που μας περιβάλ- λει, δένοντας την θεωρία
με την πράξη μέσα από βιωματικά εργαστήρια. .
· Να προάγει
την κιναισθητική καλλιέργεια τους, την κοινωνικοποίησή τους, ώστε με αρμονικό τρόπο
και αλληλεγγύη να ενσωματώνουν τον εαυτό τους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
· Να ανακαλύπτει, να αναδεικνύει και να καλλιεργεί τις κλίσεις τους, με τρόπο ωφέλιμο για τους ίδιους
και το κοινωνικό σύνολο,
να ανοίγει δυνατότητες και επαγγελματικά δικαιώματα για μια αξιοπρεπή ζωή.
· Να αναπτύσσει την κριτική
ικανότητα των νέων
και το δικαίωμα-υποχρέωση της ισότιμης συμμετοχής τους στα
κοινά.
· Να μην προσανατολίζεται σε εξετάσεις και ανταγωνισμό, να καλλιεργεί την αλληλεγγύη και τον σεβασμό
των ιδιαιτερο- τήτων των μαθητών. Να χωράνε όλα τα παιδιά
ανεξαρτήτως χρώματος κοινωνικής θέσης ή ευφυΐας
μέχρι τα 18, που
ώριμα ποια και εξοπλισμένα με
εμπειρίες και γνώσεις, μπορούν να επιλέξουν τον επαγγελματικό τους δρόμο..
Πως θα το πετύχουμε; Ας
μη γελιόμαστε. Το σχολείο των ονείρων μας, δεν χωράει στα όρια της σημερινής
εκμεταλ- λευτικής κοινωνίας.
Θα έρθει ως απότοκο, μεγάλων
κοινωνικοπολιτικών, επαναστατικών ανατροπών, από τον κόσμο
της εργασίας, δηλ και από εμάς, που θα οργανώσουμε την οικονομία και την παραγωγή
να υπηρετούν τις ανάγκες των πολ-
λών και όχι το ιδιωτικό κέρδος.
Ο αγώνας μας όμως για αυτό το νέο σχολείο, δεν είναι μόνο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ, Δεν είναι καθόλου
ουτοπικό να παλεύουμε για το δικό μας «νέο» σχολείο σήμερα.
«Πτυχές» αυτού του σχολείου και όχι το σύνολό του, μπορούμε
διεκδι- κώντας, να τα αποσπάσουμε από τώρα, ακόμη και στις σημερινές συνθήκες
της κρίσης. Είναι
ο αγώνας, που ενώ διεκ- δικεί και εξασφαλίζει σήμερα
τα δικαιώματά μας,
φέρνει κοντύτερα και το όραμα
για μια δίκαιη
κοινωνία.
Για να έχουμε τέτοιες
κατακτήσεις και αποτελέσματα, πρέπει καταρχάς να αποφασίσουμε να ανασυνταχτούμε και να δώ- σουμε αυτόν τον αγώνα.
Πιάνουμε ξανά το νήμα από όπου το αφήσαμε, γιατί
απ’ όσα κερδίσαμε, τίποτα δεν μας χαρί-
στηκε. Ξαναστήνουμε την ΕΛΜΕ στα πόδια της,
με μαζικές και ουσιαστικές Γενικές
Συνελεύσεις. Συγκεντρώνουμε την πιο
πλατιά ενότητα γύρω από τα αναγκαία αιτήματα.
Να γίνουμε το κίνημα που δεν μπορούν να
αγνοήσουν. Σχεδιάσουμε
συλλογικά ανυποχώρητο, μαζικό αγώνα
με αποφασιστικές μορφές
πάλης. που θα απαιτεί
και δεν θα επαιτεί. Μόνο τέτοιες
καλά προετοιμασμένες, παρατεταμέ- νες αγωνιστικές
κινητοποιήσεις, χωρίς συντεχνιακό χαρακτήρα, που θα εναλ- λάσσονται στις
μορφές, (συλλαλητήρια, εκδηλώσεις με γονείς και μαθητές, α- περγιακές
κινητοποιήσεις), μπορούν να φέρουν ΕΠΙΤΥΧΊΕΣ. Με το συντονισμό των σωματείων μας σε δημόσιο
και ιδιωτικό τομέα,
απαντάμε στην επί- θεση και ξεπερνάμε τη συνειδητή αδράνεια
ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ.
Αποκα θηλώνουμε τους διοικητικούς και κομματικούς γραφειοκράτες, αλλάζουμε τον συσχετισμό
στην ΕΛΜΕ.
ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΠΑΛΗΣ
Παραμένουν σε ισχύ όλα τα αιτήματα
του κλάδου όπως διαμορφώθηκαν από το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, ψηφίστηκαν από χιλ. εκπαιδευτικούς στις ΓΣ των ΕΛΜΕ του
Σεπτεμβρίου του 13, επιβεβαιώθηκαν στο
17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ.
· Ενιαίο, δημόσιο,
δωρεάν 12χρονο σχολείο,
με 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για
όλα τα παιδιά..
· Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για το «Νέο Λύκειο», που το υποβαθμίζει σε «φροντιστήριο».
· Αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών, ώστε να εφοδιάζουν με ουσιαστικές γνώσεις
και όχι μόνο
δεξιότητες τους μαθητές να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.
· 20 μαθητές στο τμήμα,
15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές
ανά καθηγητή στα
εργαστήρια.
· Τεχνική Εκπαίδευση μετά τα 18, ενταγμένη εξ ολοκλήρου στο δημόσια τυπική εκπαίδευση, του Υπ. Παιδείας.
Όχι στη θεσμοθέτηση των επιχειρήσεων ως «εκπαιδευτικών δομών».
Τομείς και οι ειδικότητες, με βάση τις ανάγκες των μαθητών. Όχι στην υποταγή
των ΕΠΑΛ στις επιταγές της
αγοράς και των επιχειρηματικών συμφερόντων.
· Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών! Όχι στην κερδοσκοπία των πιστοποιήσεων και το χτύπημα
των εργασιακών δικαιωμάτων! Όχι στη μαθητεία-φτηνή εργασία, που αντικαθιστά μόνιμες θέσεις εργασίας.
· Να αποσυρθούν οι διατάξεις για τον χαρακτηρισμό των μη παρακολουθούντων, ή η δυνατότητα επιλογής έως 3 σχο-
λείων μέσω του e-EPAL, που συντελούν σε κλείσιμο τμημάτων,
σε πλεονάσματα εκπαιδ.
και συρρίκνωση των ΕΠΑΛ.
·
Μόνιμοι διορισμοί τώρα, για την κάλυψη των
εκρηκτικών αναγκών σε εκπαιδευτικούς και ειδικό προσωπικό.
· Ισότιμα σχολεία
στον τόπο κατοικίας του μαθητή, όχι
στην αυτονομία και κατηγοριοποίηση
·
Όχι στην αξιολόγηση αποτίμηση σχολείων εκπαιδευτικών. Περιοδική επιμόρφωση όλων
των εκπαιδευτικών. Όχι στην
υποχρεωτική
κινητικότητα προς «μη τυπική» εκπαίδευση.
· Να αποσυρθεί η εγκύκλιος για τη 2η ξένη
γλώσσα, Να ανοίξουν όλα τα τμήματα
ανεξάρτητα του αριθμού
των μαθητών.
· Π. Δ. Σ. και Ενισχ. Διδασκαλία σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς μόνιμων
εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρω- τών από την αρχή της χρονιάς.
·
Ένταξη των προσφυγόπουλων στην πρωινή σχολική
ζώνη με όλες τις υποστηρικτικές δομές. Κατάργηση των
ΔΙΕΠ.
·
5% του ΑΕΠ ή το 15% του
προϋπολογισμού για την Παιδεία. Έκτακτη
επιχορήγηση τώρα για τον εξοπλισμό και την συντήρηση των σχολ. υποδομών
και την αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση,
ασφάλιση - υγεία των
μαθητών μας.
:Οικονομικές
– ασφαλιστικές διεκδικήσεις
·
Αυξήσεις στους μισθούς
μας. Κανένας εργαζόμενος με λιγότερα από 1000€.
· Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού με αναδρομική καταβολή
των απωλειών από το 2013.
· Αναδρομικός επανυπολογισμός των μισθολ. κλιμακίων από 1/1/2016 με τον μισθολογικό χρόνο των 16-17
· Άμεση ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς
σε μισθό, σύνταξη.
· Αφορολόγητο στα 12.000€. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, της ανελέητης φόρο-ληστείας & λεηλασίας του εισοδήματός μας.
· Γενναία οικονομική ενίσχυση των ασφαλ.
μας ταμείων από το κράτος.
Επιστροφή όλων των κλεμμένων αποθεματικών.
· Ανατροπή του ν. Κατρούγκαλου και όλων των αντί-ασφαλιστικών νόμων.
· Θεμελίωση του
συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια
υπηρεσίας. Σύνταξη με 30 χρόνια
δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας. Αυξήσεις
στις συντάξεις και τα επικουρικά ταμεία.
·
STOP στη διάλυση
της επικουρικής ασφάλισης, του μετοχικού ταμ.
και την μείωση
του εφάπαξ.
· Αποκλειστικά δημόσιο
και δωρεάν σύστημα
κοινωνικής ασφάλισης, υγείας
και περίθαλψης για όλους.
ΟΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ
ΑΓΩΝΕΣ ΓΕΝΝΟΥΝΤΙΣ ΝΙΚΕΣ
Ας μην
έχουμε αυταπάτες. Αυτό
που ζούμε, δεν αντιμετωπίζεται, με την επιλογή
ενός «καλού» κόμματος, που θα το ψηφί-
σουμε και ως «μεσσίας» θα μας σώσει
από την κρίση.
Είμαστε σε άλλη εποχή
του καπιταλισμού, δεν θα μας φέρει
«πίσω» το κοινωνικό κράτος
ως εργολάβος, κανένας
κοινοβουλευτικός αγώνας, καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα.
Τα δικαιώματά μας θα τα διεκδικήσουμε, θα τα επιβάλλουμε εμείς από τα κάτω, με σκληρούς, ανυποχώρητους, καλά οργανωμένους αγώνες, που θα οδηγήσουν σε
πολιτικές λύσεις «άλλου» τύπου, όχι κοινοβουλευτικού. Ξεκινάμε με την
ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού
κινήματος, έξω από το σχεδιασμό των YES-EE, ΑΔΕΔΥ, ώστε να γίνει ικανό να αναμετρηθεί με τις πολιτικές τους, να αναχαιτίσει και να ανατρέψει τα διαρκή κύματα
αντιλαϊκών μέτρων, που προωθούν κυβέρνηση
– ΕΕ – ΔΝΤ – κεφάλαιο. Αμφισβητώντας την παντοδυναμία τους, να ανιχνεύσει νέες περπατησιές στα μονοπάτια
των νικηφόρων αγώνων του παρελθόντος και να προετοιμάσει, την πολιτική
λύση, την τρίτη
και καλύτερη «έφοδό»
μας, προς το βασίλειο της «ελευθερίας».
Πρόγραμμα δράσης της ΕΛΜΕ:
1.
Διαρκής καμπάνια ενημέρωσης, προς τους συναδέλφους και όλη την κοι-
νωνία. Τακτικές περιοδείες σε σχολεία για την προετοιμασία και οργάνωση της αντίδρασής μας. Εκδηλώσεις με γονείς και μαθητές για τους στόχους
του νέου Λυκείου και τις γενικότερες εξελίξεις στην εκπαίδευση.
2.
Απόφαση για Απεργία–Αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης / αυ-
τοαξιολόγησης / αποτίμησης σχολικ. μονάδων
και εκπαιδευτικών..
3.
πευθύνουμε πρόταση προς την
ΟΛΜΕ για απεργιακή κινητοποίηση (24ωρη ή 48ωρη) με
προοπτική κλιμάκωσης για την διεκδίκηση των παρα- πάνω οικονομικών και θεσμικών αιτημάτων
μας.
4.
Συμμετέχουμε σε πανεργατικό, αγωνιστικό, συντονισμό για
την ανα- τροπή των
αντεργατικών πολιτικών, με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία στην εκπαίδευση και το ευρύτερο
ιδιωτικό και δημόσιο
τομέα.
5.
Μπαίνουμε μπροστά στους αγώνες
των ελαστικά εργαζόμενων συναδέλ- φων-αναπληρωτών για την εξίσωση των εργασιακών, ασφαλιστικών, εκπαιδευτικών δικαιωμάτων τους με τους μονίμους, για την ΑΜΕΣΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ τους. Παίρνουμει ειδικά μέτρα ενίσχυσης της συνδικαλιστικής τους δράσης και της συμμετοχής στην ΕΛΜΕ, με δημιουργία
επιτροπής αγώνα ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ εντός της ΕΛΜΕ
6. Αποκαθιστούμε το κύρος, της ΕΛΜΕ «φέρνοντάς» την κοντά στα μέλη του,
ενισχύουμε τα αμεσοδημοκρατικά του χαρα-
κτηριστικά, αλλά και τηρούμε τις καταστατικές του υποχρεώσεις πχ τήρηση των πρακτικών των συνεδριάσεων του ΔΣ.
7. Αναρτούμε πανό στα σχολεία, αναδεικνύοντας την αντίθεση του κλάδου στην αξιολόγηση-αποτίμηση και την ανάγκη
για άμεσους μαζικούς διορισμούς..
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑΤΑ - ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ
Οι ΣΥΝΕΚ, αδρανοποιούν το σωματείο. Στο ΔΣ, επικαλούνται διαρκώς αστείες δικαι- ολογίες για να δυσκολεύουν τις συνεδριάσεις του,
αμφισβητούν αποφάσεις ΓΣ και
εξακολουθούν να μην τηρούν
τα πρακτικά των συνεδριάσεων. Ήταν απόντες στις λι-
γοστές κινητοποιήσεις της ΕΛΜΕ,
και είχαν συμβολική παρουσία με κάποιο
μέλος του ΔΣ σε παραστάσεις διαμαρτυρίας, λειτουργώντας και σε αυτές ως διαμεσολαβη- τές με τους «γνωστούς» τους
στο Υπουργείο. Με το «ρεαλισμό» της κυβερνητικής διαχείρισης, στηρίζουν
με απροκάλυπτο τρόπο την κυβέρνηση, τα μέτρα της και τις πρακτικές της. Τα κομματικά μέλη του ΣΥΡΙΣΑ
ισχυρίζονται ότι διεκδικούν από το κόμμα τους, όσα γράφουν στο
φυλλάδιό τους, ενώ λειτουργούν αντίστροφα, έρχο-
νται στο σωματείο με κομματική εντολή
να αμβλύνουν τις
αντιστάσεις μας και να
προωθήσουν τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που παραγγέλνει ο ΟΟΣΑ και νο-
μοθετεί η κυβέρνησή τους. Αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε αναφορά
σε κρι- τική της κυβέρνησης, στις ανακοινώσεις της
ΕΛΜΕ. Παρόμοια και η στάση
των εκ- προσώπων τους στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, όπου δεν ψηφίζουν
πλέον θέσεις που είχαν το 2015
Η ΔΑΚΕ, παραδοσιακή «υπεύθυνη» κυβερνητική δύναμη, μπερδεύτηκε τα 2 τελευταία χρόνια, έγινε ο πιστότερος σύμμαχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.(έχει και λίγο ΑΝΕΛ μέσα της). Υπηρετώντας ουσιαστικά τα συμφέροντα των εργοδοτών,
βρίσκει την ευκαιρία να προωθήσει την υποταγή και την αδράνεια
του κλάδου. Προετοιμάζει το έδαφος για την κυβερνητική επάνοδο της ΝΔ, βοηθώντας
το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει όση περισσότερη «βρομοδουλειά» προλάβει, ώστε να τα βρει έτοιμα. Για αυτό έχει καταντήσει ο βασικός συνεταίρος των ΣΥΝΕΚ στα ΔΣ της
ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ, συγκροτώντας μαζί τους μία αρραγή κυβερνητική πλειοψηφία. Από κοινού οι δυο τους, μπλοκάρουν ή εκφυλίζουν την λειτουργία των σωματείων, αλλά και κάθε απόπειρα σύνταξης μιας
αγωνιστικής διεκδίκησης, απόφασης και δράσης. Στο μόνο που διαγκωνίζονται με τα
ΣΥΝΕΚ είναι στο ποιος θα ελέγξει περισσότερους διοικητικούς προϊστάμενους, διευθυντές και υποδιευθυντές, ενόψει
του νέου γύρου αξιολόγησης, ώστε μέσω των πελατειακών σχέσεων
που αναπτύσσουν, να ελέγχουν τα μυαλά, &
τις αντιδράσεις μας, και
τελικά τα σωματεία μας, Με επικίνδυνη ελαφρότητα τέλος, μπροστά στην ανάγκη
διεύρυνσης της εκλογικής της δύναμης, η ΔΑΚΕ δε διστάζει
να ρίχνει γέφυρες
επικοινωνίας και νομιμοποίησης, σε εθνικιστικές, ρατσιστικές και φασίζου- σες αντιλήψεις.
Η ΠΕΚ
(ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) ή όποιο άλλο όνομα φέρει, για να «γλυτώσει» από το «αμαρτωλό» παρελθόν της, ψάχνει
τρόπο να επανέλθει στο κεντρικό πολιτικό
σκηνικό, διαβλέποντας ότι η περίοδος
ΣΥΡΙΖΑ, φτάνει στο τέλος της. Είναι η σταθερή
7η ψήφος από τους 11 στο κυβερνητικό συμμαχικό μέτωπο της ηγεσίας της ΟΛΜΕ. Συμφωνώντας με την ουσία
των μνημο- νιακών μεταρρυθμίσεων, διαγκωνίζεται και αυτή να κρατήσει
τις θέσεις της στο διοικητικό-διευθυντικό μηχανισμό, πρωτο- στατεί δε σε ιδέες
και προτάσεις, για την απορρύθμιση του ενιαίου και δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης.
Η ΑΡΕΝ (ΜΕΤΑ) αφού συνκυβέρνησε ως τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ για 1 χρόνο,
μιλάει τώρα διαρκώς
στο όνομα του ενωτικού
μετώπου για την ανατροπή της. Απόντες από τις λιγοστές
κινητοποιήσεις της ΕΛΜΕ μας, δεν εννοούν ενότητα
στη δράση, αλλά να βάλουμε πλάτη
όλοι μαζί, (και οι «πατριωτικές» δυνάμεις, φλερτάροντας και με τον εθνικισμό), για να στήσουμε στην Εκπαίδευση, το νέο της κομματικό
φορέα (ΛΑΕ), ώστε με το ίδιο σχέδιο
του προκυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ,
να φτάσουμε επιτέλους στην «καλή» ΑΡΙΣΤΕΡΗ
κυβέρνηση, που πρόδωσε
ο Τσίπρας. Επαναφέρει δηλ το από 60ετίας αποτυχημένο σε όλη την Ευρώπη
σχέδιο του πάλαι
ποτέ Ευρωκομμουνισμού, για αριστερή διαχείρηση του καπιταλιστικού συστήματος, που είχε δραματικά καταστροφικές συνέπειες για τα λαϊκά συμφέροντα, αφήνοντας παντού διαλυμένο το ταξικό εργατικό
κίνημα.
Η ΑΣΕ (ΠΑΜΕ), αρνείται κάθε κοινή δράση των αγωνιστικών
δυνάμεων, για την οργάνωση ουσιαστικών διεκδικητικών αγώνων. Αρκείται
σε συμβολικές επετειακές μορφές διαμαρτυρίας χωριστών
δρόμων. Δεν πιστεύει στη δυναμική των αγώνων, θεωρεί ότι δεν μπορεί να επηρεάσει την ορμή και τη μαχητικό-
τητά τους γιατί αυτά θα έλθουν «μόνα» τους, όταν «γίνει επαναστα- τική η κατάσταση». Έτσι
προτάσσει τις 24ωρες «προπονητικές» α- περγίες, υπό την συστημική
νομιμότητα των ΑΔΕΔΥ
& YES-EE, δια- τηρώντας μόνο το δικαίωμα
του ξεχωριστού πλαισίου
- συγκέντρω- σης, με μόνο στόχο
την κομματική-εκλογική «επένδυση». Αυτή η τα- κτική, επιτείνει την απογοήτευση στους εργαζόμενους, ενώ η προσή- λωσή του να πνίγει κάθε
εργατικό σκίρτημα χειραφέτησης που δεν
μπορεί να ελέγξει
οργανωτικά, αφήνει ανενόχλητες εργοδοσία και κυ- βέρνηση να υλοποιούν τα αντεργατικά τους
σχέδια.
Όπως πέρυσι στο ασφαλιστικό ή στην απεργία
30 Μάη με την «κοι- νωνική συμμαχία» της ΓΣΕΕ, έτσι και φέτος,
διεμβόλισε την διακλα- δική απεργία της 1/11 πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτ.
τομέα, περιφέροντας την
δική του πρόταση
στις 8 &
στις 14 για να την κατα-
θέσει τελικά στις 8 στα πόδια
του Παναγόπουλου.
Γιατί Αριστερή ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ Καθηγητών;
1. Γιατί διαβάζουμε
«σωστά» την κοινωνία, όχι σαν να ήταν μια μεγάλη
οικογένεια, αλλά
όπως πραγματικά είναι,
το σκληρό αποτέλεσμα της πάλης, διαφορετικών συμφερόντων, οργανωμένων κοινων.
ομάδων, τάξεων.
2.
Γιατί απολογούμαστε μόνο σε εσένα. Είμαστε ανοικτή, ΕΝΩΤΙΚΗ,
συνεργασία καθηγητών με
πολλές αντιλήψεις, αλλά κοινές δράσεις.
3.
Γιατί δεν μας γράφουν «άλλοι»
τις θέσεις μας,
αλλά όλοι μαζί μέσα
στις συνελεύσεις μας, με συνδιαμόρφωση.
4. Γιατί δεν είμαστε παράρτημα
κανενός, ούτε στοχεύουμε στην ενίσχυση ενός κόμματος. Λειτουργούμε τοπικά στη Δ’ ΕΛΜΕ Αν Αττ,
συνεργαζόμενοι γενικότερα σε θέματα της
Εκπαίδευσης, με το πανελλαδικό δίκτυο
των Αγωνιστικών ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ.
5.
Γιατί δεν πιστεύουμε στη σοφία του «ενός», «ηγέτη»,
αλλά στη σοφία
των πολλών. χρειαζόμαστε λοιπόν τον εμπλουτισμό της δικής σου άποψης, τη στήριξη σου σε αυτό τον αγώνα.
6.
Γιατί δεν διεκδικούμε απλά ένα σταυρό
(ψήφο) ανάθεσης, για να μας μετατρέψει σε «επαγγελματίες» εργολάβους, συνδικαλι- στές. Για αυτό εναλλάσσουμε στις
θέσεις ευθύνης που
μας εμπιστεύεστε, τα μέλη μας κάθε χρόνο.
7.
Γιατί πρέπει να αλλάξει ο συσχετισμός σε ΕΛΜΕ & ΟΛΜΕ. Να
ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη σου, να γίνουν,
μπροστάρηδες στη διεκδίκηση των αναγκών μας. Είμαστε
στην 1η γραμμή
των αγώνων του κλάδου. (μπλοκάρισμα της αξιολόγησης – επανα-
φορά των διαθεσίμων- κλπ) από το 2013 που ξεκινήσαμε.
8.
Γιατί απαιτούμε. Δεν επαιτούμε από
κανένα «μέσο», «γνωστό»,
«αιρετό» ή «βουλευτή». Η Ιστορία δείχνει,
ότι όταν διεκδικούμε δυναμικά, οργανωμένα, συλλογικά και όχι ατομικά, οι κατακτήσεις μας είναι βαθύτερες και μονιμότερες,
9.
Γιατί ενώ παλεύουμε το «καθημερινό», δεν ξεχνάμε το «μεγάλο» Η
άμεση διεκδίκηση για το μισθό,
τις συνθήκες εργασίας,
και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, δεν υπηρετείται αποτελεσματικά, χωρίς την πάλη για την ανατροπή
των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, την ανατροπή
τελικά του άδικου
εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε.
10.
Γιατί δεν είναι κανονικότητα ούτε
μονόδρομος, ούτε αναγκαίο, να ζούμε σε κρίση, φτώχια,
εκμετάλλευση. Υπάρχει λύση έξω
από αυτό το σύστημα.
11. Γιατί δεν σου χαϊδεύουμε τα αυτιά. Είναι
μεγάλη και η
δική σου ευθύνη συναδέλφ-ισσα/-ε, όταν τα ανέχεσαι
και αδιαφορείς.
Η τύχη σου είναι στα χέρια σου. Απ’ τη δική σου στάση θα κριθεί αν θα βρεθείς
σε καλύτερο μετερίζι
για τα δίκια σου.
Θα
αποκαθηλώσουμε τους διοικητικούς και κομματικούς γραφειοκράτες; Θα αλλάξουμε το συσχετισμό στο νέο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ;
Αν ναι, δυνάμωσε τη φωνή μας με
την φωνή σου! Έλα στις συνελεύσεις μας. Έλα στο σωματείο!
